Pan los?

Moest ik de vorige keer in de bak – om boer te helpen, gisteren gingen we samen aan de bak.

Na een eerste paasdag vol gezellige familietijd mogen (moeten eigenlijk) boer en ik de tweede feestdag weer een dag klussen. Terwijl half Nederland er op uit trekt naar bloembollenveld, terras, trekker-trek of Efteling leven wij ons uit in ons potentiële paradijsje. Het klopt, er heeft enige tijd tussen gezeten (inkuilen en zo) maar nadat het prieel de vorige week zondag op zijn definitieve plek werd verankerd wil meneer vandaag de pannen terug leggen. Boer kan het dak op. En ik mag keien kruien. Naarmate de dag vordert blijkt het dakje toch niet zo’n makkelijk klusje als gedacht. De keien liggen allang op hun plek maar bij boer schiet het niet op. Hij is in zichzelf gekeerd en antwoordt binnensmonds als ik hem iets vraag. Ik laat hem in zijn rondje terwijl ook de hond zijn rondjes op en neer kuiert in baasjes’ tuin. Om een uur of vier – na onze tweede koffieronde waarin ie zegt dat het niet meer goed komt – begint het toch stilletjes aan te vorderen. Ik zeg niets. Hij ook niet. Mensen die op hun vrije dagje bij ons langs fietsen kijken hun ogen uit. Soms spreekt hun blik boekdelen. We horen ze denken: die hebben een pan los.

Inderdaad! Verschillende zelfs…maar niet lang meer!