In Groenland worden husky’s met hun kenmerkende energie en enthousiasme samen met een inheems ras – de Groenlandse hond – voor het karretje gespannen. Groenland is een thuis. Dus kan het bijna niet anders dan dat de onze zich in ons weiland als een hondje in het gras moet voelen. Iedere ochtend na het opstaan trekken we er samen op uit, bewandelen we samen het pad tussen tussen de weiden of struinen het groene land in. Het gras is dit jaar groener dan bij de buren. Zelfs groener dan ooit. Na de eerste snede zit de groei er alweer goed in. Als het weer zijn best doet dan zijn we over een paar weken voor de tweede keer aan het maaien. Daarna zullen de pinken (jongvee) naar buiten gaan. De boeren hier zijn trots op hun land, trots als ze een mooie snede vers voer voor de koeien bij elkaar weten te brengen. Elke boer weet dat dat elk jaar weer spannend is gezien de weersomstandigheden in ons groene kikkerland. Telkens weer duimen voor een groene hoop waarop de dames het goed zullen doen, ze goed voor de dag zullen komen qua melkgift. Tenslotte is dat het inkomen van de melkveehouder.
Maar mogen ze nog trots zijn? Trots op dat mooie groene weiland dat zo goed is voor hun beesten. Want met de roep om meer biodiversiteit in het landschap zullen ze er waarschijnlijk aan moeten geloven. Het groen moet plaats maken voor meer kleur en diversiteit. Meer bloemetjes die meer bijtjes aantrekken, meer vogels, meer natuur. Terug naar de tijd van Ot en Sien? De boer krijgt de schuld. Niet de verstedelijking die genadeloos om zich heen grijpt, maar de hardwerkende individuele agrarier is voor de zoveelste keer de sjaak. Dat is allemaal goed en wel. We trekken het boetekleed wel weer aan. Feit is: we willen -herstel- we moeten uiteindelijk verduurzamen in voedselproductie, grondbewerking en dierenwelzijn. Kringlooplandbouw. Volgens de machthebbers liefst op korte termijn. Vraag is: wie gaat dat betalen? Met stijgende kosten en dalende prijzen kan de boer amper zijn hoofd nog boven water houden. Waar moet het geld voor al deze investeringen vandaan komen? Passie wordt plicht. Het lied wordt een klaagzang. Nee, leuk is het allang niet meer. En de opvolging? De tijd zal het leren.
Dit alles gaat aan de husky voorbij. Hij volgt zijn instinct. Zoals de boer dat ook doet. We hopen toch dat hij nog een hele poos mag genieten van zijn groen land.
In een volgend stukje wat meer over biodiversiteit. Wat houdt het in en wat moet er gebeuren. Want ongewild ging deze post een andere kant op dan gepland😯
BOERENKEUKENRECEPTEN 