De wrede keuze tussen boer en natuur

Met mijn hoofd even uit de stikstofimpasse loop ik met onze hond Sky over het koeienpad tussen de weilanden door. Even mijn hoofd leeg maken in de natuur, wat dus eigenlijk niet als natuur bestempeld mag worden. Verdrietig en moedeloos ben ik van het hevige debat dat sinds enkele weken is losgebarsten met de daaropvolgende broodnodige acties. Op zoek naar berichtgeving en uitleg over het stikstofprobleem kwam ik buiten de vaak als in een mantra herhaalde ‘feiten’ ook vele stukken tegen die daarentegen vaak een andere zienswijze belichten. Negativiteit omtrent de boerenprotesten in de media maakten vele reacties los. Meestal ten voordele van ons maar ook nare reacties, vaak gestoeld op onwetendheid en aannames. Bepaald mediabeleid is daar helaas debet aan door eenzijdig belicht nieuws. Wij zijn in verwarring over ons bedrijf, en vele met ons. Al jaren worden wij geconfronteerd met regels en wetten waarvan het zomaar zou kunnen zijn dat bepaalde maatregelen zijn gebaseerd op drijfzand. Als ik verder loop met mijn hond rollen me – mede door de straffe wind – de tranen over de wangen. Ik begrijp het niet… Alles hebben we er hier de afgelopen jaren aan gedaan om het te doen zoals men van ons verwachtte, ons altijd naar eer en geweten aan de regels gehouden. Kwam er weer zo’n vervelende maatregel bij, dan werd er wat in de rondte gemopperd, een keer geslikt, en er weer overheen gestapt. Om vervolgens weer netjes in het gareel te lopen. Controleurs hebben ons nooit op ook maar één misstand kunnen pakken – gewoon omdat er geen te vinden was. De landbouwsector heeft de uitstoot van CO2, stikstof, bestrijdingsmiddelen en dieraantallen sinds twintig jaar al flink gereduceerd. Men heeft mij er trouwens nog steeds niet van kunnen overtuigen dat iets zo natuurlijks, iets dat van levende dieren afkomstig is, zo ongunstig kan zijn voor de natuur. Er is namelijk gezonde natuur in overvloed om ons heen, ook buiten de talrijke (167!) aangewezen natura-2000 gebieden. Alleen wil men dat blijkbaar niet zo zien. Enkele biologen verwijzen naar de ‘natuurbeschermers’ zelf. Houden zij niet vast aan een onrealistisch plaatje in onze steeds verder ontwikkelde maatschappij? Ja, zeldzame planten verdwijnen, en daar komen andere voor in de plaats. Waanzin ten top in mijn ogen om daarvoor hoofdzakelijk naar de agrarische sector te wijzen. Waarom mag de industrie en luchtvaart maar door blijven groeien en moeten wij terug naar Ot en Sien. Het klopt niet! Waarom tonen onderzoeken aan dat kinderen die opgegroeid zijn op boerderij en platteland het allergezondste zijn? Dat moet toch ook iets zeggen?

Schaam jullie, overheid, om zo met je burgers om te gaan. Want wij zijn buiten boeren, ook burgers die recht hebben op hun plekje binnen ons mooie landje met een hoogstaande – zoniet de allerbeste landbouwsector van de wereld. En waarom zou een land – ons land – niet mogen doen waar het goed in is? Namelijk een toppositie in de wereld innemen om op een kwalitatieve, meest diervriendelijke, meest milieubewuste manier voedsel te produceren voor desnoods de halve wereld. Want de bevolking groeit nog steeds en hoe zeer de vleeshaters en zuivelhaters het ook zouden willen, er is nog steeds veel behoefte aan goede landbouw zal die zal altijd nodig blijven. Gaan jullie anders de rest van exporterende bedrijven in Nederland ook even halveren? Er is altijd ruimte voor verbetering, er zullen altijd dingen zijn die beter kunnen in èlke sector, en dat moet ook in een steeds veranderende samenleving. En daarin mogen ook de natuurbeschermers hun verantwoordelijkheid wel eens nemen. Denk zelf eens buiten de gebaande paden! Want het mag nooit, nooit op deze manier. En wel de manier van èèn beroepsgroep naar beneden te halen en aan te wijzen als hoofdoorzaak van heel veel zogenaamd ‘natuurleed’…

Even neerploffend in het gras kijk ik over het land, met CO2-opnemend gras, sloten, opschietende bermen met bloemen, eenden, reigers, buizerds, kraaien (dit zijn predatoren die zorgen voor leegroof van nesten in het voorjaar), reeën, wilde zwijnen, insecten, vossen (ook nestenrovers) meeuwen, mollen, muizen, hazen. Zie ook weidevogelbeheer want dit is natuurlijk nog maar een kleine greep. Als dit alles niet kan worden gezien als natuur, dan schiet mij maar lek.

In de verte grenst ons weiland zelfs aan een paar ieniemini natuurgebiedjes. Die zijn prachtig zoals ze zijn, met vennetjes en bossages. Zonder misschien dat ene zeldzame bloemetje dat zonodig op een onnatuurlijke manier in stand moet worden gehouden maar wel met vele andere bijzondere planten en dieren. Dus ja, een boerenbedrijf kan volgens mij heel goed samen gaan met natuur. Knap iemand die mij op andere gedachten kan brengen 😉

Advertentie