Misschien komt het doordat ik als oudste niet meer de jongste ben. Ik ben vijftig plus…drie. Zorgen nemen toe over een steeds sneller veranderende wereld. Mijn moeder verhaalt in die context regelmatig memorabele gezegdes en uitspraken van oma. Sterke tante trouwens die oma van mij! Zestien kids kreeg ze in de schoot geworpen, die daar ook weer uit kwamen. Stammend uit een sterk geslacht, robuustelingen die dik in de negentig werden. Mijn flinke oma stierf tien jaar geleden op 96-jarige leeftijd.
November = Slachtmaand
Grappig genoeg hadden mijn opa en oma geen boerderij maar een heuse slachterij waar op een authentieke manier vetgemeste landbouwhuisdieren geslacht en verwerkt werden. Mijn mams doet graag uit de doeken hoe zij – evenals haar broers en zussen – soms flink de handen uit de mouwen moesten steken. Dit onder meer door een teil onder het – door een schietmasker – gehemelde varken te houden om het bloed op te vangen als bij het dier een mes in de halsslagader werd gestoken. Om daar voedzame balkenbrij en bloedworst van te maken. Okee, klinkt wat barbaars, maar vroeger was het soms een hele toer om te zorgen dat de vaak grote gezinnen genoeg te eten hadden. Kunstmatig gefabriceerd kant-en-klaarvoedsel lag nog ver in het verschiet. Zo’n varken slachten was een essentieel onderdeel van het leven. De maand november staat van ousher bekend als slachtmaand. Dat slachten was een bijzonder ritueel dat bedoeld was om genoeg voedsel bijeen te doen om de winter door te komen. Elke dag vlees was ten opzichte van nu nog niet zo gewoon. Tegenwoordig heeft ieder die wil elke dag vlees op zijn bordje. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het slachten van dieren mij niet zo veel doet als dat het misschien zou móeten doen. Ik kan er mee leven. We eten vlees en daar moeten nu eenmaal dieren voor geslacht worden. Het gaat om dieren die wij fokken en consumeren omdat we van oudsher alleseters zijn en er nog steeds gek op zijn. Minder zou zeker kunnen, maar zonder? Nee, dat gaat hier voorlopig echt niet lukken. Maakt mij dat harteloos? Denk eerder dat het een gevolg is van opgroeien op het platteland met een nuchtere ‘down to earth’ mentaliteit. En omdat ik weet dat dieren in de agrarische sector het lang niet zo slecht hebben als in de media stelselmatig gesuggereerd wordt. Geef deze dieren bestaansrecht, een goed leven en een snelle dood. Wantoestanden liefst wel meteen aanpakken!! Ik vind de mens namelijk een fenomeen dat me momenteel meer zorgen baart. Ik weiger dan ook mee te gaan in de maatschappelijk opgedrongen vleesschaamte. Punt is wel dat mensen mijlenver van hun voedsel af zijn komen te staan. Melk van een koe? Er bestaan toch melkfabrieken?😞 Terug naar het Ot en Sien tijdperk spreekt voor sommigen tot de verbeelding. Dat gaat vast nooit meer gebeuren. Bewustwording is een stap die makkelijker te nemen is. Een béétje terug naar de basis zou iedereen voor zichzelf mogen wensen.
‘Vroeger was alles anders‘ is een kreet die boer en ik tegenwoordig om het hardst roepen. Ik kan een lijst aan jullie voorleggen met dingen waardoor een dikke rode streep is of wordt gezet. Dat ga ik niet doen, daar wordt al genoeg over gediscussieerd. Wel wil ik even kwijt dat oma – geboren in 1911 – sinds jaar en dag verkondigd heeft (lang voordat iemand ooit van transgender of genderneutraal gehoord had) dat de wereld op zijn einde loopt als er geen onderscheid meer wordt gemaakt tussen een man en een vrouw. Een paar jaar geleden werd de rok voor de man geïntroduceerd, bij het horen van dat nieuws stokte de adem al in mijn keel. Het bleek gelukkig een hype die de mannen verre van hip vonden. Godzijdank. Zucht van verlichting! Daarna werden ‘dames en heren’ door de NS over één kam geschoren en gebombardeerd tot ‘reizigers’. Kon ik mee leven. Totdat de genderneutrale toiletten en het genderneutrale speelgoed zijn intrede deed en tot overmaat van ramp het pak maandverband zonodig ontdaan moest worden van het venusteken. Het kenmerk der vrouwen! Hoe zeer ik ook iedereen zijn eigen identiteit gun – ik ben oprecht heel openminded – voor mij stopt het als op maandverband geen vrouwenteken meer mag staan omdat iemand zich daarom in haar ballen getrapt voelt. Of als ik geen balanstrutje mag zijn terwijl ik daar zelf voor kies. Ow wacht…nu dwaal ik af, ander blogje😆
Tel erbij op de nationale en mondiale problematiek van tegenwoordig en de strekking van oma’s uitspraak komt met kleine stapjes dichterbij. Ik denk niet graag doem maar mijn oma was een wijze vrouw. Ze kon indertijd met geen mogelijkheid van de huidige ontwikkelingen geweten hebben! Enfin, laten we het erop houden dat mijn wereldbeeld misschien ietwat vertroebeld is momenteel. Dan kun je het wel eens hebben dat je een ietsie pessimistisch wordt. Let’s just hope dat het nog láááng niet gaat gebeuren!!
Zo, nu even iets doen wat mijn oma deed, mijn moeder en ook ik nog steeds doe. Niet álles is anders, gelukkig. Ik ga namelijk nog wat lekkere wafels bakken. Voordat het te laat is…😉
Wat zou jij nog willen doen voordat de wereld vergaat??😆
BOERENKEUKENRECEPTEN 