In De Kievit

Nieuwe crisis?

Tegenwoordig ben ik dagelijks blij dat ik op het platteland woon maar het is een vreemde gewaarwording om je toch niet volledig vrij te voelen. Na weken van ‘onthouding’ van van alles en nog wat moet ik mezelf zo nu en dan even ernstig toespreken. Het gemis van bijeenkomsten met familie en vrienden, vele berichten van zieke en overleden plaatsgenoten en zorgen voor de toekomst maken me soms wat neerslachtig. Een teken aan de wand om de zaak aan te pakken en mijzelf tijdelijk in een andere omgeving te plaatsen, even weg uit de dagelijkse sleur. Alhoewel mijn boer en ik daar sámen weinig moeite mee hebben en bijvoorbeeld afgelopen zondagochtend zelfs vrij plezierig besteedden. Nadat manlief het voeren van koeien en jongvee had voltooid besloten we voor ons ontbijt eerst even de wandellaarzen aan de trekken. Hond mee en hupsakee daar gingen we het koeienpad op om door weiland – met het bijna maaibare gras – en over sloot (jawel, gesprongen met lichte handreiking van de boer) weer huiswaarts te keren. Na ons boervriendelijke ontbijt met broodjes, melk en gekookte eitjes sloten we ons JDL-boxje aan en genoten we van vroegere én eigentijdse muziek: o.a Metallica, Billy Joel en Kensington deden hun uiterste best om ons thuiszijn te veraangenamen. Het werd zelfs zo gezellig dat we op het nummer ‘Pianoman’ van Billy J. met zijn tweeën een feestje bouwden rond de keukentafel. Schallend en schünkelend voerde dit heerlijke nummer ons weer even terug naar de allerleukste (familie)feestjes van de afgelopen jaren … Het nieuws dat er tijdens deze coronatijden in tienduizenden huwelijken een nieuwe crisis kan ontstaan zal hoogstwaarschijnlijk aan onze liefdesdeur voorbij gaan. We kunnen ons samen nog prima amuseren, dat bleek maar weer. Het feit dat de kinderen het huis uit zijn kan een voordeel maar ook een nadeel zijn. Je bent – en zeker nu – weer compleet op elkaar aangewezen, het is vast een uitdaging voor velen om daar in deze tijd een weg in te vinden …

Buurtgebied De Kievit

Op zondagmiddag verlieten we echter voor even het boerenhonk om elders te vertoeven totdat het melkerstijd was. Verandering van spijs doet eten, verandering van omgeving doet wonderen. Mijn ouders werden opgehaald – daar naderden de muren namelijk ook gestaag hun doel – dus dat was een goed plan. Met het zoeken naar een ander leuk oordje waren we snel klaar. Achter ons land ligt namelijk een natuurrijk gebiedje dat De Kievit wordt genoemd. We hoeven in principe alleen achter ons weiland een rustige weg over te steken en voilá, we staan er middenin. Kom er zelden, stom genoeg! Het waren de schotse hooglanders die ons daar van harte welkom heetten. De naam doet me meteen denken aan mijn lievelingsserie Outlander… maar dat terzijde. Niet gehinderd door enige verlegenheid lieten zij zich daarna uitgebreid door ons bewonderen. Het stuk pad dat wij bewandelden liep parallel met hun graasgebied en zij volgden ons dan ook op geringe afstand. Qua natuuronderhoud zou het allemaal wat beter kunnen maar er was tenminste voldoende eten voor de grazers die er goed doorvoed uitzagen. Met name de jonge runderen waren uiterst schattig om te zien, maar is dat niet altijd zo? Veilig in de buurt van de volwassen dieren bekeken zij nieuwsgierig het rare mensvolk dat met platte, rechthoekige apparaatjes voor zich uit gestrekt naar hen stonden te staren. De jonkies voelden zich zichtbaar gerust gesteld door de ouderen hoewel zij zelf in de meerderheid waren. Zou het bij hen ook andersom werken? Dat de jongeren de ouderen beschermen als deze op leeftijd zijn en er gevaar dreigt?

*Wederom verwondering ook over de helderblauwe lucht…*

Een eenzaam trekkertje met dito boertje was het enige dat we tegenkwamen op het verlaten pad. Het was een prachtig gezicht, dat mooie koeienras en het oude trekkertje. En dat in onze eigen buurt! Enfin, we waren er even lekker uit, mijn ouders en wijzelf. Dus heb ik me voorgenomen bij voldoende tijd de oversteek eens wat vaker te maken van ons land naar het naastgelegen gebiedje dat me zo positief verrast heeft … ♡

De Kievitsbeek

De Kievitsbeek is een beek in de gemeente Nederweert in de Nederlandse provincie Limburg. De beek is onderdeel van het stroomgebied van de Oude Graaf dat richting Noord-Brabant afwatert. De beek loopt in de buurt van en grotendeels parallel aan de provinciegrens met Noord-Brabant.

Geschiedenis

In 1953 kreeg het waterschap De Oude Graaf het gebied De Kievit onder het beheer. Het gebied was toen een moerasgebied.

In de periode 1962-1964 werd de ontwatering van het gebied De Kievit door het waterschap verbeterd en veranderde De Kievit in een beek: de Kievitsbeek.

In 1953 kreeg het waterschap De Oude Graaf het gebied De Kievit onder het beheer. Het gebied was toen een moerasgebied.

In de periode 1962-1964 werd de ontwatering van het gebied De Kievit door het waterschap verbeterd en veranderde De Kievit in een beek: de Kievitsbeek.

(Wikipedia)

Tot zover over crisistijd en De Kievit. Fijne dag nog!